Van mal naar onderdeel

De middelste bak met afval wordt steeds voller,
beide andere bakken met basismateriaal steeds leger.

In eerdere posts vertelde ik hoe ik de mallen voor de onderdelen maak, en hoe ik de platen lamineer. 

Het resultaat van de laatste stap is een gelamineerde plaat waarbij de bovenkant en soms ook de onderkant van de plaat is voorzien van een laag glasvezel/epoxy. De stroken voor de romp die ik momenteel aan het maken ben zijn maar aan 1 kant gelamineerd (de toekomstige binnenkant van de romp), om ze nog enigszins flexibel te houden. Panelen die aan beide kanten zijn gelamineerd zijn te stijf om ze gemakkelijk rond te buigen in de vorm van de romp. 

Ik heb dus een gelamineerde plaat, en één of meerdere papieren mallen. Deze mallen knip ik overigens niet uit de strook papier, omdat het dan veel moeilijker is om de vorm recht te leggen. Van een vel papier van 97 cm breed zie je direct of het niet volledig recht is neergelegd. Een strook van 7 meter lang en 10 tot 30 cm breed, waarbij bovendien de randen krommen zijn, is gemakkelijk zo neer te leggen dat de kromming te groot of te klein is. 

De strook papier met daarop de uit te zagen vormen leg ik dus zo vlak mogelijk op de plaat. Even langs de rand kijken of hij echt recht ligt. Daarna sla ik op de plekken waar ik een punt heb uitgemeten een pinnetje door het papier in de plaat. De pinnetjes sla ik precies op de uitgemeten punten door het papier en niet op een willekeurige plek op de lijn tussen de punten.

 

Als alle punten zijn doorgeslagen kan de mal worden opgerold, en moeten de puntjes op de plaat door middel van een lijn met elkaar worden verbonden. 

Voor het tekenen van de lijn gebruik ik een watervaste stift van .5 millimeter, en een aluminium hoekprofiel. Een hoekprofiel werkt beter dan een vlakke strip omdat de plaat niet volledig vlak is maar hier en daar wat bobbelig. een vlakke plaat strip heeft dan de neiging om gemakkelijk weg te draaien tijdens het tekenen. Het hoekprofiel ligt veel steviger, tenminste als ik het gebruik zoals op de foto.

Bij het tekenen draag ik overigens schildershandschoenen om huidcontact met het ongeschilderde epoxy te vermijden. Dit soort handschoenen draagt veel comfortabeler (minder zweterig) dan de nitriel exemplaren die ik draag wanneer ik met vloeibare epoxy werk.

Als alle lijnen zijn getrokken kan er gezaagd worden. In totaal honderden meters. Sommige mensen ontwikkelen een heftige allergie (zweren, ademhalingsproblemen) tegen epoxy. Om dat te voorkomen ben ik uiterst zorgvuldig waar het op persoonlijke bescherming aankomt. Het zou jammer zijn als ik wegens zo'n allergie opeens niet meer verder zou kunnen bouwen, of niet met de uiteindelijk op te leveren boot zou kunnen varen.

Bij het zagen draag ik een fijnstof masker, een veiligheidsbril tegen van de zaag spattende splinters, handschoenen om de uitgeharde epoxy niet aan te hoeven raken, en gehoorbescherming tegen de herrie van de decoupeerzaag. Als mijn kinderen me zo soms zien vragen ze of ik hulpverlener ben in een ebola gebied...